Jak wezwać pomoc?

NUMERY ALARMOWE

Номерy екстреної допомоги

112, 999

Pamiętaj o tym, że to dyspozytor medyczny prowadzi rozmowę z osobą wzywającą. Należy więc jasno i
konkretnie odpowiadać na jego pytania.

Krakowskie Centrum Dyspozytorskie stanowi część Małopolskiego Urzędu Wojewódzkiego.

1. PODAJ MIEJSCE ZDARZENIA

Pierwsze pytanie dyspozytora będzie dotyczyło miejsca zdarzenia: może to być dokładny adres
czy kilometr na drodze. Dyspozytor poprosi o jak najbardziej dokładny opis sposobu dojazdu
(np. czy jest zamykana brama albo z której strony znajduje się klatka schodowa). To pytanie
zawsze jest pierwsze, aby było wiadomo, w które miejsce wysłać pomoc, gdyby doszło do
zerwania połączenia. Pytania mogą wydawać się błahe i niepotrzebne, ale w praktyce są one
niezwykle istotne, aby ratownicy mogli jak najszybciej dotrzeć do pacjenta.

2. POWIEDZ, CO SIĘ DZIEJE

Jeżeli jest to sytuacja zagrożenia życia, należy natychmiast przekazać dyspozytorowi, że
pacjent nie oddycha czy jest nieprzytomny. Jeżeli doszło do zatrzymania krążenia, dyspozytor
podpowie, jak sprawdzić parametry życiowe, a następnie, jak udzielić pomocy.

3. WYWIAD MEDYCZNY

Następna część rozmowy to wywiad dotyczący pacjenta i jego stanu. Zostaniemy poproszeni o
podanie jego danych osobowych i przebytych chorób. Oczywiście, przygodne osoby
odpowiadają po prostu: „nie wiem”. Dyspozytor zapyta też o wiek chorego, jeśli tego nie
wiemy, podajemy przybliżony wiek – wystarczy sama informacja, czy jest to dziecko czy np.
osoba starsza. Dyspozytorzy mają przygotowane procedury, wg których zadają pytania o stan i
dolegliwości chorego.
Już w trakcie rozmowy dyspozytor wprowadza niezbędne dane (m.in. lokalizację) do systemu
komputerowego i wysyła karetkę. Powiadamia też inne służby, jeśli jest taka potrzeba. Może w
tym czasie kontynuować rozmowę ze zgłaszającym i np. instruować go, jak pomóc
poszkodowanemu. Taka rozmowa nie opóźnia przyjazdu ambulansu.

4. DECYZJA DYSPOZYTORA

Na zakończenie rozmowy dyspozytor zapyta zgłaszającego o jego imię i nazwisko oraz poinformuje o swojej decyzji:
czy karetka zostanie wysłana. Jeśli dyspozytor uzna, że nie ma podstaw do dysponowania
ambulansu, udzieli niezbędnych wskazówek, gdzie i jak szukać dalszej pomocy.

PAMIĘTAJ!!!
OSTATECZNĄ DECYZJĘ O WYSŁANIU ZESPOŁU ZAWSZE PODEJMUJE DYSPOZYTOR

5. POZOSTAŃMY Z CHORYM

Polskie prawo nakłada na każdego obywatela obowiązek pomocy osobie rannej czy chorej w
miejscu publicznym.  Nikt z nas nie chciałby przecież być pozostawionym bez pomocy – dlatego, nawet jeśli się spieszymy, pozostańmy z chorym do czasu przyjazdu karetki. Jego stan może się przecież pogorszyć.

NIE DZWOŃ Z PRZEJEŻDŻAJĄCEGO AUTA

Jeżeli, jadąc samochodem, widzisz osobę na chodniku, poboczu czy przystanku, która być
może wymaga pomocy, zatrzymaj się! Zawsze trzeba sprawdzić, co się stało. Może
się okazać, że wezwanie ambulansu jest niepotrzebne lub też, że szybka pomoc była
niezbędna, a myśmy jej nie udzielili.

WEZWANIA Z INNYCH WOJEWÓDZTW (NP. DO KREWNYCH)

To sytuacje bardzo rzadkie, ale od czasu do czasu się zdarzają. Ktoś z naszych krewnych,
przebywający na terenie Małopolski, w momencie, gdy my jesteśmy w innej części Polski, nie
potrafi sam wezwać pomocy i kontaktuje się z nami. W takiej sytuacji należy zadzwonić numer 112 – dyżurny powinien pomóc nam w połączeniu z właściwą dyspozytornią pogotowia.