Dynamiczne zmiany

DYNAMICZNE ZMIANY

Lata 50. i 60. XX wieku to okres wyjątkowo intensywnych przemian organizacyjnych, które jednak w sumie oznaczały rozwój ratownictwa medycznego w Krakowie i Małopolsce. W roku 1950 funkcjonowała już sieć stacji powiatowych w Zakopanem, Miechowie, Żywcu i Wadowicach. Krakowska stacja doczekała się natomiast, po tylu latach, przeprowadzki do nowego lokalu – w dawnej lecznicy przy ul Siemiradzkiego 1. Utworzono też filię w Nowej Hucie, niezbędną dla powstającego błyskawicznie nowego miasta robotników. W roku 1951 pogotowie zostaje włączone w struktury państwowej służby zdrowia i nie podlega już PCK.

Siedziba przy ul. Siemiradzkiego jest z każdym rokiem rozbudowywana. W roku 1952 działają już nowoczesne ambulatoria, sala operacyjna oraz sale chorych dla pacjentów z urazami. Pogotowie nadąża za szybkim rozwojem medycyny i uruchamia salę reanimacyjną oraz dyżury anestezjologiczne.

W roku 1955 stacji terenowych jest już ponad 20, a przy lotnisku wojskowym na Rakowicach trwają prace nad wydzieleniem lądowiska dla lotnictwa sanitarnego.

Rok 1960 to data, która zdecydowanie przybliża ówczesne pogotowie do nowoczesnego ratownictwa: w 12 karetkach zainstalowany zostaje system łączności radiowej. Cztery lata później radiotelefony są już w 16 ambulansach, a pogotowie ma nowoczesną stację nadawczo-odbiorczą. Rok później stała łączność ma już 30 zespołów.

Również w roku 1960 otwarta zostaje podstacja przy Rynku Podgórskim 2, która w tym miejscu działa do tej pory.

1 marca 1969 roku to znów data przełomowa w krakowskim ratownictwie medycznym – na ulice miasta wyjeżdża pierwsza pierwsza „erka” – karetka reanimacyjna.

Są to też czasy, gdy – w odpowiedzi na społeczne zapotrzebowanie, rozbudowane ratownictwo medyczne zaczyna funkcjonować jak „całodobowa przychodnia na kółkach”. Pogotowie zatrudnia m.in. pediatrę i ginekologa, a w roku 1964 uruchamia nawet ambulatorium stomatologiczne.

Przez cały ten okres dochodzi do zmian organizacyjnych i ciągłej reorganizacji struktur pogotowia. W latach 50. samochody i kierowcy zostają wyłączeniu ze struktur pogotowia i tworzy się dla nich odrębną instytucję: Wojewódzką Stację Transportu Samochodowego. W roku 1975 stacja zostaje przekształcona w Krakowskie Pogotowie Ratunkowe, któremu podlegają wszystkie podstacje w mieście oraz wiele w okolicy Krakowa. Jednym z ważniejszych momentów w historii krakowskiego pogotowia jest 1 maja 1977 roku. Tego dnia stacja przenosi się do nowoczesnego, jak na owe czasy, budynku przy ul. Łazarza 14 w Krakowie, w którym funkcjonuje do dziś.

Dwa lata później, w roku 1979, uruchomiono pierwszą w województwie małopolskim specjalistyczną karetkę N – do przewozu wcześniaków i noworodków. Wszystkie ambulanse uzyskały też stałą łączność radiową z dyspozytornią.

Tego też roku po raz pierwszy Krakowskie Pogotowie Ratunkowe stanęło przed wyzwaniem zabezpieczenia największych wydarzeń, jakie odbywają się w Polsce – wizyt Ojca Świętego. W sumie pogotowie organizowało zabezpieczenie medyczne dla ośmiu papieskich pielgrzymek. To też już okres, gdy duże, masowe, wydarzenia organizowane są coraz częściej i wymagają profesjonalnego zabezpieczenia medycznego. Krakowskie pogotowie pracuje podczas imprez sylwestrowych, Wianków, wydarzeń sportowych, wielkich koncertów czy uroczystości państwowych.

Lata 80. XX wieku, czasy Solidarności to, z jednej strony, czas ciężkiej pracy i niesienia pomocy rannym podczas demonstracji i strać z Milicją, a z drugiej – burzliwy okres strajkowy w samym pogotowiu.

Niemniej jednak stacja nadal się rozwija, w latach 80. i 90. XX w. powstają nowe podstacje, a na ulice miasta wyjeżdżają kolejne nowe zespoły. To też czasy ogromnych trudności z zaopatrzeniem, czasy „darów”, gdy często tylko dzięki pomocy „z Zachodu” pracownicy mieli możliwość poznania nowoczesnych technologii medycznych i pracy na nowoczesnym sprzęcie.

W roku 1994 powstaje przy Krakowskim Pogotowiu Ratunkowym profesjonalna Szkoła Ratownictwa Medycznego, która obecnie każdego roku szkoli kilka tysięcy osób, zarówno profesjonalistów, jak i dzieci oraz dorosłych w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

Ten okres symbolicznie można zamknąć datą 1 stycznia 1999 roku, kiedy to Krakowskie Pogotowie Ratunkowe przekształcono w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, którego organem założycielskim zostało – dopiero co utworzone jako jednostka samorządowa – Województwo Małopolskie.