112 - Ogólny numer alarmowy
Номер екстреної допомоги
999 - Państwowe Ratownictwo Medyczne
Служби медичної допомоги
112 - Ogólny numer alarmowy
Номер екстреної допомоги
999 - Państwowe Ratownictwo Medyczne
Служби медичної допомоги
Pierwsza pomoc w cukrzycy
Jest to choroba metaboliczna charakteryzująca się podwyższonym poziomem cukru we krwi tzw. hiperglikemią. Przyczyną tej choroby jest upośledzenie działania insuliny lub jej produkcji przez komórki beta położone w tzw. wyspach Langerhansa w trzustce.
Nieleczona cukrzyca prowadzi do uszkodzeń wielu narządów, m.in. oka, nerek, układu krążenia i układu nerwowego.
Rozróżniamy cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2 i cukrzycę ciężarnych.
Cukrzyca typu 1 wiąże się z pierwotnym niedostatecznym wydzielaniem insuliny przy zachowaniu normalnej wrażliwości na ten hormon. Na cukrzycę typu 1 częściej chorują osoby młode i dzieci. Leczenie wymaga stałego podawania insuliny w określonych ściśle przez lekarza diabetologa dawkach i porach.
Cukrzyca typu 2 polega na zmniejszonej wrażliwości tkanek na insulinę tzw. insulinooporność. Częściej występuje u osób dorosłych i ze skłonnością do otyłości.
Leczenie tego typu cukrzycy polega początkowo na na zredukowaniu masy ciała, przestrzeganiu diety cukrzycowej, zwiększeniu aktywności fizycznej, zażywaniu leków przeciwcukrzycowych. Zwykle jednak po dłuższym czasie trwania choroby konieczne jest podawanie insuliny .
Cukrzyca ciężarnych jest stanem przejściowym i spowodowana jest zmianami związanymi z przebiegiem ciąży. Pojawia się u kobiet do tej pory zdrowych i ustępuje wraz z zakończeniem ciąży. Może ona być poważnym zagrożeniem dla kobiety i płodu.
Początkowe objawy cukrzycy
Gdy zauważymy niepokojące objawy należy zwrócić się o poradę do lekarza pierwszego kontaktu, i wykonać zlecone badania. Gdy postawiona zostanie diagnoza, należy aktywnie współpracować z lekarzem diabetologiem, wdrożyć odpowiednią dietę, przestrzegać godzin podawania leków czy też iniekcji insuliny.
W przebiegu cukrzycy mogą pojawić się sytuacje, wymagające udzielenia choremu pierwszej pomocy.
Hipoglikemia (niedocukrzenie) to stan, w którym poziom cukru we krwi jest zbyt niski. Jest to sytuacja bardzo poważna, zagrażająca życiu. Może się zdarzyć osobom chorym na cukrzycę, leczonym insuliną, w przypadku np. niedostosowania dawki insuliny, opóźnienia w spożyciu posiłku czy niedostosowania posiłków do nadmiernego wysiłku fizycznego.
Objawy:
Uwaga! Chory z hipoglikemią może sprawiać wrażenie osoby pijanej! Cukrzycy potrafią rozpoznać u siebie objawy hipoglikemii i zwykle noszą przy sobie cukierek czy kostkę cukru. Jeśli zauważymy, że ktoś zachowuje się „dziwnie”, ma podane powyżej objawy i prosi o cukier, jak najszybciej postarajmy się podać mu cokolwiek zawierającego cukier: sok, czekoladkę, kostkę cukru, miód. Nie wolno podawać niczego doustnie osobie nieprzytomnej!
Jeżeli chory stracił przytomność, należy wezwać karetkę, a chorego ułożyć w bezpiecznej pozycji, okryć i poczekać przy nim do czasu przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego.
Diabetycy noszą też często bransoletki informujące o tym, że chorują na cukrzycę.
Hiperglikemia oznacza zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Jej przyczyną jest cukrzyca nieleczona lub nieprawidłowo leczona. Długotrwała, nieleczona hiperglikemia może doprowadzić do śpiączki.
Objawy są takie same, jak objawy cukrzycy, charakterystyczny jest kwaśny (acetonowy) zapach z ust. W przypadku utraty przytomności i śpiączki cukrzycowej należy chorego ułożyć w pozycji bezpiecznej i wezwać zespół ratownictwa medycznego.
